The composed landscape

In een nieuwe editie van museum Le Secet te Nijmegen ontmoeten de werken van Simone Albers en Roos van Dijk elkaar. In “The composed landscape” spelen beide kunstenaars met het landschap en de menselijke ingreep. Mede door de afwezigheid van mensfiguren is de maat in het werk verdwenen en kunnen we als buitenaardse wezens door de zalen dwalen.

We zien een gigantisch werk van Simone Albers waarin een veelheid aan organische vormen weelderig in een overdekte hal woekeren. Het doet denken aan het interieur van een futuristische menselijke nederzetting op een verre planeet. Een ander schilderij speelt met een zelfde menselijk ingrijpen: We kijken uit over een vulkanisch landschap dat onbegaanbaar lijkt. Maar pal naast de vulkaan wordt de suggestie van een menselijke interventie gewekt.
Zien we een vreemd gevormde rotspartij of staat er toch een bouwwerk? In moderne werken van Albers is dit ingrijpen of temmen van het landschappelijke op een andere manier aanwezig. Hier speelt niet de mens maar de kunstenares een sterke rol. Door fel gekleurde en glimmende gouden vlakken tegen en door organische vlekpartijen te plaatsen creëert ze composities die moeilijker te lezen zijn, maar daardoor een grotere context aanboren. Een abstracter conflict tussen mens en natuur. Het ongerepte landschap en de ingreep.

Het werk van Roos van Dijk laat er in eerste instantie geen misverstand over bestaan dat de mens het landschap schept. Het lijnenspel in haar werk wordt gevormd door staalbalken, betonplaten en ontspiegeld glas. Een centraal stuk in de expositie is een hoog doek waar een flatgebouw zo is gestileerd dat het in een vrolijk spel van kleurvlakken weer uit elkaar valt. De verschillende manieren van stileren die van Dijk toepast zorgen voor een frisse kijk. Zo heeft een van haar werken een minimalistische maar bijna fotografische uitstraling. Terwijl het in andere grijze werken lijkt alsof ze bouwwerken tot architectonische plattegronden of draadmodellen reduceert. Weer een ander werk is teruggebracht tot een spel van louter zwarte en witte stroken. We gaan steeds uit van menselijke bouwwerken, maar hier heeft het werk een sterk organische kant. Alsof we naar een houtsnede van de Grand Canyon kijken. Hier wordt het menselijke weer natuur.

Zo maken van Dijk en Albers een mooie cirkel rond. De mens, de kunstenaar en het landschap zullen elkaar nooit meer loslaten.

“The composed landscape” in Museum Le Secet is vanaf Donderdag 28maart 2013 doorlopend te zien in Derde wal – Derde Walstraast 111, Nijmegen